Dziś w czasie modlitwy przyszła mi taka refleksja,
jak szybko z tymi, którzy sa dla mnie ważni i są mi bliscy,
dzielę się wydarzeniami, przeżyciami, myślami... ?
I pomyślałam sobie, jak to jest z tym stawianiem Pana Boga na pierwszym miejscu...
Czy ja jako ta, która sercem przynalezy do Chrystusa, czy ja mam z Nim swoje tajemnice???
Była kiedyś taka piosenka " a język lata, lata jak łopata "....
I myślę sobie od godzin kilku, czy ja umiem się czymś cieszyć tylko z Jezusem?
Czy mam takie momenty, że wiem tylko Ja i On.
A o czym na przykład ?
A na przykład, że ktoś mnie czymś ucieszył, obenością czy słowem.
Że ktoś mnie zasmucił, zaniepokoił, zawiódł ?
Czy umiem się z kimś czyms NIE podzielić, po to by podzielić sie tym tylko z Nim,
i by przez to miec swiadomosć wyjątkowości tej relacji.
Rezygnować z mówienia, na rzecz bliższej relacji z Jezusem.
I oddawać mu podójnie to, co wydaje się takie trudne do zatrzymania za zębami :)
powiem wam w sekrecie...przed chwila, nie wysłałam napisanego maila - włąsnie po to,
by tego wieczoru, ucieszyć się czymś tylko z Jezusem.
heh..moze i smieszne ale fajne!
Gorąco polecam taką mała gimnastykę dla duszy i języka :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz